Internationale erkenning voor creatieve maker in Maastricht

Netwerk in Maastricht

“Voor mij was het heel logisch om in de stad te wonen waar ik studeerde”, vertelt Sjang. “Zo kon ik me helemaal focussen op mijn werk. En Maastricht is gewoon een mooie stad om te wonen.” Vanuit de Brusselsestraat was hij zo bij de academie. Langzaam bouwt hij aan zijn netwerk. “Als alumni kun je nog twee jaar gebruik maken van de werkplaatsen. Dat zijn unieke plekken, want als startende ondernemer kun je je sommige machines gewoonweg niet veroorloven. En je kunt even sparren met collega’s. Maastricht doet er alles aan om afgestudeerde ontwerpers hier te houden. Zo zit ik nu ook bij Makers van Maastricht waardoor mijn producten straks hopelijk bij Loods 5 te koop zijn.”

Karaf opent deuren

Sjang creëert vooral zelf kansen. Als derdejaars deed hij in 2019 mee aan een wedstrijd vanuit de gemeente voor kunstacademiestudenten. De opdracht: ontwerp een waterkaraf voor de stad Maastricht. Hij laat de 3D-print zien. “Als je van bovenaf kijkt, zie je de contouren van de Maas”, legt hij uit. Zijn ontwerp won. “Hierdoor gingen er voor mij echt deuren sneller open.” Hij kon aanschuiven bij glasfabriek O-I. “Daar praten ze normaal pas met je als je het hebt over de productie van meer dan een miljoen stuks. We hebben samen de mallen en het productieproces besproken. Ik ben inmiddels bij Glasblazerij Leerdam geweest. Daar zijn de eerste modellen geblazen. Zo wordt je netwerk steeds groter.” Het leverde zelfs een spin-off op: het Maas Glaas. Oftewel een bijpassend glas. Zowel de karaf als de glazen zijn nog niet te koop, maar daar komt hopelijk snel verandering in.

Breien en 3D-printen

Als afstudeerproject maakte hij een collectie lichtobjecten Volare. “Het zijn gebreide zijden cilinders in een massief houten frame. Ik werk eerst met een rondbreimachine en span het vervolgens op met behulp van 3D-geprinte vormen. Die hang ik ten slotte in de houten frames waardoor je zwevende vormen krijgt.” De combinatie tussen oude ambachten en nieuwe technieken fascineert Sjang. “De technieken die we al sinds mensenheugenis kennen zijn heel belangrijk. Ik kan echt uren kijken naar tutorials op YouTube van mensen die bijvoorbeeld houtbewerken. 3D-printen vind ik ook fijn om te doen, maar na een tijdje wil ik toch echt weer met mijn handen werken. Die combinatie klopte gewoon, het viel perfect samen. Door het gebruik van kwalitatief hoogwaardige materialen ontstaat er uiteindelijk een high end ontwerp.”

Internationale erkenning

Zijn bijzondere lampen én het opgebouwde netwerk leverden hem uiteindelijk een heuse designprijs op. “Via een design scout van Isola Design District in Milaan hoorde ik over de Best of Year-award van Interior Design Magazine. Als afstudeerder kon ik gratis deelnemen, nu zou me dit €300,- kosten.” En dus dient Sjang zijn Volare in. Per mail hoort hij dat hij verkozen is als een van de finalisten. “Normaal is het zo’n groot gala in New York, maar nu zette ik dus thuis mijn laptop aan voor de online live ceremonie. Het voelde als eindelijk internationale erkenning. Daar ben ik wel trots op.”

Hofleverancier

En nu? Lonkt het buitenland? “Nou, de sales gaan nog niet zo hard als ik zou willen”, geeft hij eerlijk toe. “Dat komt mede door corona. Alles moet online, je kunt niets presenteren aan mensen. Daarin ben ik nu natuurlijk niet de enige. Er zit veel tijd in het maken, dus het is niet goedkoop. En ik maak toch ontwerpen die je eerst in het echt wil zien, voordat je ze koopt.” Hopelijk brengt Makers van Maastricht en Loods5 daar verandering in. “Dat vind ik misschien nog wel belangrijker dan een prijs winnen. Ik ben momenteel bezig met een Tsjechische mondglasblazerij om het Maas Glaas op grotere schaal te kunnen produceren.” Het idee om de waterkaraf in Maastricht aan de koning te presenteren is door corona opgeschoven. Wie weet is er in 2022 een nieuwe kans. “Ik zou het wel vet vinden als ik hofleverancier kan worden”, lacht Sjang. Voorlopig blijft deze designer dus gelukkig nog in Maastricht.